بررسی ها حاکی از آن است که در نتیجه رویکرد سود انگاری صرف در مباحث توسعه شهری و اختیارات وسیع و گسترده کمیسیون ماده ٥ تاسیس شورایعالی شهرسازی و معماری ایران ، حدود ٣٦٠ هکتار از اراضی داخل محدوده طرح تفصیلی تبریز طی تاریخ ۸۴/۱۰/۱۴ تا ۹۲/۶/۵ توسط کمیسیون ماده ۵تبریز از کاربری فضای سبز، جنگل و باغ به کاربری‌های تجاری- مسکونی و خدمات عمومی و ٢٩ هکتار به تجاری و ۲۶۷ هکتار به مسکونی تغییر یافته.
در حالی شاهد نابودی سه میلیون و ششصد و چهل هزار مترمربع فضای سبز و تبدیل آن با حجم انبوه و متراکمی از ساختمان هستیم که بنا بر آمار، جمعیت تبریز در سال ١٣٩٠بالغ بر ۱٬۴۹۴٬۹۹۸ نفر بوده. یعنی با توجه به اینکه فضاهای سبز ریه‌های یک شهر هستند، با این حساب می‌توان گفت در این هشت ساله از هر شهروند تبریزی به طور متوسط نزدیک به 2.5 مترمربع فضای سبز شهری دزدیده شده است و با توجه به حجم گسترده تخلفات، شورایعالی شهرسازی نیز به این مسئله ورود کرده است.بنا بر گفته کارشناسان اقلیم‌شناسی، شهر تبریز یکی از شهرهایی است که بر اثر عوامل متعدد ازجمله: وارونگی دما، آلاینده‌های ثابت، متحرک و توپوگرافی در بسیاری از روزها و ساعات، هوای آلوده دارد. با این اوصاف و در چنین شرایطی تمرکز مدیریت شهری باید بر ایجاد فضای سبز بیشتر به عنوان یک ضرورت برای بقای شهر و سلامت مردم باشد ولی صد افسوس که مدیریت شهری در آن بازه زمانی سمت و سویی دیگر داشته است.
ساختار کمیسیون ماده 5 که بعنوان ابزاری برای انعطاف عاقلانه و منطقی طرح ها تعریف شده، به دست‌آویزی برای کسب درآمد و تضییع حقوق مرم بدل شود.
