موصوعاتی که اساسا در ابتدا یک انتقاد منصفانه به نظر می رسد، به دلیل اینکه در بستر مناسبی مطرح نمی شود ،جنبه‌ی مغرضانه به خود گرفته و کم‌کم کاملا طعم بی‌انصافی و خیانت به خود می گیرد.
اگر مقداری از روش‌های اقناعی‌تر سود می جستید و ازنسبت دادن صفات مورد نظر در مورد به اصطلاح کاندیداها یا به تعبیر درست کاندیدا های احتمالی در موارد ضرورت استفاده می‌کردید، مطالبتان غنای بیشتری می یافت و خوانندگان احساس می کردند که خدای ناکرده هیچ ریگی به کفشتان نیست!
اگر به دنبال بیان حقایق و مانایی در عرصه رسانه هستید،توصیه می کنم آستانه تحمل و شرح صدر خود را افزایش دهید و مهمتر از همه به دانش خود در این حوزه عمق بیشتری ببخشید.
خیال نکنید من به عنوان یکی از کسانی که خواسته یا ناخواسته در لیست سیاه شما قرار گرفته ام از شنیدن اینجور حرفها و قضاوت ها ناراحت وملول گشته ام . بر عکس اتفاقا من از اینکه این حرفها کمتر زده می شود و درست و به جا زده نمی شود، ناراحت میشوم.
در زمینه مباحثی که شما به آن پرداختید خیلى حرف ها هست؛ فکرنکنبد آن حرفهائى که شما فرمودید، همه‌ى حرفهاست. اگر بنده در این باب شروع به حرف زدن کنم عرق شرم از جبین خیلی ها و شاید بیشتر از هرکسی از جبین اصحاب قلم بواسطه سکوت سنگین و با کمال تاسف مرگ بار در برابر اتفاقات حادث شده در منطقه طی سالیان متمادی ، سرازیر خواهد شد. ای کاش بستر و فضا در منطقه آماده بود تا کتاب حرفهایم را برای شما بازگو می کردم و خیلى از حقائق را برای شما روشن می کردم . البته بر آین باورم که نا گزیر در آینده این آرزو تبدیل به واقعیت خواهد شد.
امروزه متاسفانه نقد که نه تخریب و تخطئه ی هرکسی که به به عنوان کاندید مطرح می شود، به یک مد تبدیل شده است .هر که تشنه آوازه ای است قلمی برداشته و بی رحمانه و بی محابا به جان آنان افتاده است. سمند چموش خود را بر پیکر تازیانه خورده آنان می راند و چاقوی کین خویش را در سینه مالامال از درد آنان فرو می کند و هر کسی که می خواهد ژستی روشنفکرانه بگیرد، دیواری کوتاهتر از دیوار این جماعت نگون بخت نمی یابد. غافل از آنکه قضاوتهای عاری از هرگونه منطق و استدلال ، جهت دار و تخریب واستهزای آنان احساسات عمومی را جریحه دارکرده و تخم یاس و نومیدی را در بین آنان می نشاند و خواسته یا نا خواسته امنیت جامعه را خدشه دار می کند.
کسانی که به جای نقد منصفانه به تخریب و تمسخر متوسل می شوند، مطمئن باشند قادر نخواهند شد اسباب بزرگی برای خود فراهم کنند و ناگفته پیداست که این اقدامات سبک و از جنس خیره سری ،چه ارمغانی را برای آنان هدیه خواهد نمود.
هیچ کسی به استثنای معصومین مصون از خطا و اشتباه نیست و قاعدتا همه انسان ها قابل نقد هستند نه تخطئه، تخریب و استهزا.جهت گیریهای مغرضانه و هدفدار، عقده گشائیهای ناصواب مدتی است که به رویه غالب برخی از روشنفکر ماب ها و نشریات تبدیل شده است. فرو کشیدن کسانی که دغدغه توسعه منطقه را دارند و برکشیدن آنانکه آوازه شان به زحمت فراتر از شهرسان رفته جفا و توهین به شعور و فرهنگ مردم است.
با کمال تاسف طمع شهرت گاه آدم را به راه برادر حاتم طائی می کشاند، آنگاه که حاتم در سخاوت آوازه اش عالم گیر شد، برادرش در آتش حسادت دیوانه وار می سوخت، سرانجام دست به کار شد تا برای خود شهرتی دست و پا کند، دست به آن اقدام شنیع زد و بی درنگ این رفتار او را به شهرت رساند اما به چه بهایی؟ متاسفانه در زمانه ما عده ای برای کسب شهرت پا را از این هم فراتر می نهند.
با شناخت نسبی که بنده از برخی از عزیزان پیدا کرده ام بسیار بعید می دانم که آنان این مطالب را درقبال دریافت مزد یا خوش خدمتی انجام داده باشند اگر برای کسب شهرت و بزرگی است که باید عرض کنم:
تکیه بر جای بزرگان نتوان زد به گزاف مگر اسباب بزرگی همه آماده کنیم
